Vakit Geldi Şiiri - Chn Taş

Vakti geldi belki de,
Ya gitmenin, ya ölmenin.
Bu bekleyiş, bir kördüğüm,
Çözülmez artık ellerimden.

Yollar uzar, dağlar sessiz,
Zap’ın akışı bile yavaşladı sanki.
Rüzgar usandı adını taşımaktan,
Ve ben…
Ben kendimden.
bil ki,

Giden her adım,
Bir ölümdür geride kalana.
Ama kalan her an,
Bir ihanettir gidemeyene.

Ya çıkıp gitmeli şimdi bu dağlardan,
Sesimi yankılarla boğarak,
Ya da kalıp gömmeli kendini,
Hiç bitmeyen bir sessizliğe.

Vakti geldi belki de,
Ama hangisi daha cesur?
Gitmek mi, yoksa ölmek mi?
Şimdi sen söyle
Sen hangi yolda bekleyeceksin beni?