Vakit Geldi Şiiri - Veysi Atıcı

Vakit geldi,
Bir şaşkın derviş
Siyah bir ip sarkıtır
Dipsiz bir kuyuya,
Bir çocuk susuz kalır
Minnacık iki dağ arasında.
Bir azize duasında aşkı unutur;
Mevsimler boşa döner,
On dördüne varamaz,
Varamaz hiçbir zaman,
Duasız gökten ölü doğan ay.

Vakit geldi
Bir tufan yaracak geceyi…
Yakın bir odada bir karınca gezinecek,
Bir serçe üşüyecek
Çok uzak bir şehirde.
Hüzün yürüyecek, hüzün,
Yüreğine karanlık gecenin
Ve pas tutacak namlular.

Vakit geldi,
İsa’dır bu çocuk, konuşacak.
Vakit geldi, med zamanıdır şimdi;
Sular çekilecek koylardan.
Sen bir gülüş bırakacaksın,
Vakit geldi; ben,
Bir ölü dervişle koşacağım,
Ayağımda cıva lekesi,
Bilmeyeceksin barut kokusunu.

Vakit geldi;
Taylar yutuyor gemleri.
Karanlık, boşuna direniyor,
Çatlayacak orta yerinden,
Bembeyaz bir tan çıkacak
Işıl ışıl gözlerinden
Mutlu çocukların.