Vakit Gece Olunca Şiiri - Muzaffer Arslan

“İşte gördük seni dünya
Ne gerçeksin ne de rüya”
S.Ahmet Arvasi

Yine akşam yine sessiz rüyalar
Dolar taşar yine sensiz simalar

Binbir hüzün doğdu beni içinde
Yine akşam yine rüya peşinde

Kapı baca karış karış gezinsem
Sen kaçardın ben peşinde görünsem

Bir geceydi o tutmuştu elimi
Tut demişti o incecik belimi

Ben tutunca beli nazdan kırıldı
Canlar canı o gül-izar darıldı

Ne güzeldi yüzü aydan ışıktı
Al yanaktan bir nur çıktı ayıldı

Gel çiçeğim yaprakların kurumuş
İki gözüm yar yolunda kör olmuş

Ben kor iken dudakların bal olmuş
Bakışında tebessümüm kaybolmuş

Kaç gün oldu hasretinle yanmışım
O güzeli bir meleyke sanmışım

Yıllar geçse aşkın ile yanmışım
Son rüyalar alemine dalmışım

Korkuyordum gül bahçesi görünce
Ol niğara her an elim deyince

Ağır ağır vardım onun yanına
Gül takmıştı omzuna saçına

Gir gül vardı pak alnında açılan
Lale gibi yanaklara saçılan

Her görüşte oklar atar gamzesi
Gül-i zarda güllerin en güzeli

Açılınca iki lebin arası
Bilmiyor ki en güzel yeri orası
Ne olurdu bitmeseydi bu rüya
İşte gitti görülmüyor nur sima

Muzaffer’im günler gece olunca
Acım dinmez bütün gece boyunca