Vakit Geç Olmadan. Şiiri - Abdulhamit Er ...

Her can sevgiye muhtaç,
Yaşam bir sahne ve skeç,
Varlığın hamuru su ve toprak,
Cana yüklenen Ruh insana sayaç,

Hiçlik âlemi yokluğa mahkûm,
Ölüm mahşere bekletilen uykum,
Yer gök bir gün dağılır kum kum,
Varlığın sahibi haykırır o gün kim Hâkim,

Hayat insanın sınavı,
Yaratılış gayesi amacı,
Öyle diledi El Halik’ı,
Bilene yoktur azabı,

Ya bu sahnede kötü olan roller,
Kendi piyesini kendi oynar,
Yol ayrımı yanlıştan doğruya,
İnsan kendi eker kendi biçer,

Kadere öfke sinkafı neden ve niye,
Bahşedilmiş beden can her beşere,
Yok'mu olsaydın hiç'mi olsaydın,
Aklını kullanmamak düşünmemek niye,

Göz görür aydınlığın nurunu,
Dil konuşur iç sesi gönül kurgulu,
Kalp atar iradeden esen savruntu,
İnsan nankörlüğün romanı başyapıtı,

Sevgi yüreğe serpilen engin deryadan ufuk,
Zikirle beslenen can istemez başka bir soluk,
Hayat kitabı göklerden inen pusula kılavuzluk,
Her şey içinde insana verilen son adım kurtulmuşluk,

Okudukça anladıkça hayat geçici bir serap,
Ayetler yüzüne işlediklerini çarpar’ki harap,
Günahkârların sonu zelil ateşe müstahak,
Kaderin değil yaşantın sonun olacak azabın,
İnsan vakit geç olmadan yönel Rabbine El Hak.