Kaç asır geçti yokluğunun üstünden
Kaç kere içtim hasretin zehrinden
Göz pınarlarım kurudu ağlamaktan
Özlemin silinmez bu can çıkmadan
Karlı dağlar gibi dumanlı başım
Keder olmuş benim tek yoldaşım
Günü güne bağladım hep ağladım
Bu yara kapanmaz mahşer olmadan
Nehir oldum sana çağladım olmadı
Bir geldin ben sana koştum olmadı
Derdin neydi bir türlü anlamadım
Söyle gayrı ömrüm vakti dolmadan
Yüreğim hazanda dolmaz çilem
Zehire de razıyım elinden içsem
Bir kere dünya gözüyle görsem
Gözüm nemi bitmez vuslat çalmadan
Mor menekşeye anlattım derdimi
Cemrelerle muştunu hep bekledim
Senden başkasını inan bilmedim
Azat et gayrı sur borusu çalmadan
Göçükte kalsaydım böyle asla olmazdı
Gözlerim kapansa ayrılığından tatlıydı
Gelme gelme artık ben gittim benden
Köz olmuş yürek küle döndü elinden
Kayıt Tarihi : 24.1.2009 11:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!