Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Valla yaktı geçti bu şiir. Tebrikler.
Muhterem kardeşim, Şiirdeki kabiliyetinizi ve Ustalığınızı tebrik ederim, neticede güzel bir şiir hasıl olmuş, Özümliyerek okudum, sağol varol.
Herşey gönlünüzce olsun.Hoşca kal, Dost.
Oktay çöteli- Elazığ
Sana demiştim Sümeyra Bu yürek delidir...,
Dar geldi bağrına çizdiğin sevda haritası..
Tükendi ufkumuzda zekkum pembesi düşler..
Sana masam da ucu yanık şiirler bırakıyorum!
Bazı efkarlı gecelerinde okur beni anarsın..
Nasıl olsa artık kapı açacağın kimsen olmayacak!
Her gece dilediğin sobada gönlünce yanarsın!
Hadfi gönül biz yola düşelim vakit çok geç olmadan....
Çok güzel bir şiir finali harika bitirmiş şair muhteşemdi begenerek okudum tebrikler hocam sevgiler açsın gül yüreğinizde
'SEVGİLİ ZİYARETÇİ DOST -LÜTFEN DİKKAT!!! BU SAYFA ARTIK KILLANILMAMAKTADIR.. BU SAYFA ANTOLOJİ TARAFINDAN ÇÖKERTİLMİŞTİR.. YENİ ADRESİM : D.POYRAZ.Dünyada Bir Sürgün . dür ŞİİRLERİMİ ARTIK O SAYFADA YAYINLIYORUM. Arama modu na ali Başol Yazarsanız şiirlerime ulaşırsınız Saygılarımla.'
Rumuz: D.POYRAZ Dünyada Bir Sürgün
okurken dalıp götürüyor insanı çok uzaklara..yüreğinizi kaleminizi kutluyorum..saygılar
sitemler çığlık,çığlığa…
sitemde sevgiden doğar diyelim hadi.
güzeldi, tebrikler ve paylaştığınız için de teşekkürler Hoıcam.
Ö.Osman AVCI
kalemin daim olsun üstadım...sevgiler.
Nasıl olsa artık kapı açacağın kimsen olmayacak!
Her gece dilediğin sobada gönlünce yanarsın!
Hadfi gönül biz yola düşelim vakit çok geç olmadan....
Sevgili dost yine hüznleri ilmek ilmek işlemişsiniz dizeleriniz. Biliyorum yaşadığımız hayat hiç de kolay bir hayat değil ama gitmek kolayı seçmek değil midir size göre.
Kaleminizin gücü içinde bulunduğunuz durumun düzlemesi için size her şekilde yardım edecektir biliyorum.
Kutluyorum kaleminizi ve saygılar yüreğinize. Tm puanımı bırakıyorum sayfanıza
sevgili ali abicigim,allah gecinden versin.bu kadar güzel şiir yazan birisini asl bırakmayız.sakın bizi şiirlerinizden mahrun bırakıp gitmeyi düşünmeyin.ben çok begeniyorum şiirlerinizi.gıpte ediyorum.elinize,güzel yüreginize saglık.tam puan.
kutluyorum ben de, bu harika şiirinizi antolojime alıyorum,yüreğinize sağlık,saygımla.
Bu şiir ile ilgili 24 tane yorum bulunmakta