Vakit Geç Şiiri - Emre Akbulut

Karakalem bir çatı altında denize nazır bir defter
Kasvetimle kasten anarken seni boşalır mürekkep
Kaskatı kesilmiştim yine şarkımız çalarken kasette
Seni anlatabilmek için çarpışmıştı dalgalarla kadehler..

Perdesizdir manzaram sağanak yağmurda bir kanepem
Mum ışığında bir hikayeydi aşk,ucu körelmiş kalemden
Kangren olan duyguların uykularından çıkmayan karakter
-Sendin kimsenin yıkamadığı surların içinde saklı kalemde..

Şimdi teni yabancı birisin,yüzümde ki çizgilerden ibaret
Mutluluk başkasındaysa kanıtla sensizliği koy üstüne ilave et
Azat et-meden anlat yaşanılan aşksa kazamıydı ihanet
Başkasının hayatı olduğun gün öldürdüğün adama ithafen

Saçların ellerimden akıp giderken sana özlemle bakınmak
Sesin kulağımda hala senfoni,devrik cümlelerle utangaç
Ben hep karanlıktım bakışlarında ki o göz alıcı ışıkta
Söz vermiştim engellerden sıyrılıp çıkacağıma bu sokaktan.. (vakit geç..)

Emre Akbulut