Vakit, Eylül Şiiri - Kadim Dolunay

Artık, düş kıyısından uyan ey gül!
Yüzüyor gözlerinde gümrah sular…
Mevsimlerden sonbahar; vakit, Eylül
Uçuyor gün batışına arzular…

Rüzgâr özlemler taşır yelesinde,
Kelebekler yüreğinde aşk saklar…
Kuşların, hasret okunur sesinde,
Hicran yüküyle dökülür yapraklar.

Her yanan kalbin alevi aşka mı?
Bir damla gözyaşı içimi yıkar…
Adını yazdığım günün akşamı,
Kameri, ateş böcekleri yakar.

Zaman akkordur; eser saçlarıma…
Sarpa sarmış yüreğim, kayboluyor…
Ve nefesin değer şakaklarıma,
Sesinin yankısı, sesim oluyor.

Kadim Dolunay