acıya meydan verdin,
mutlu oldun mu?
hadisenin ilkelliğini sığdırırken içine
zavallılığını, garibanlığını da unutmasaydın.
bak, şimdi herkes bağırıyor.
çok oldun artık.
doğuracağın şey, ektiğindir diye.
ne zaman dindireceksin? ? ?
daha değil!
önden mi, hızlı mı gittim?
bilerek kabus görüyorum.
melankoliyi buraya getirmiyorum.
gururum yok, ağrıyorum.
kendi acımı, kendim yaratıyorum.
muhteşem bir açılış yapacağım,
ona hazırlanıyorum.
ya duygusuzluğu diliyorum, sonunda.
yada bulduğum aşkta çözülecek herşey,
en beyaz da....
aslında,
uyanınca gerçek mutluluğu görmek dileğim.
gördüğüm de iyiliği
saklı olsun, kaba olsun.
ilk bakışta bilmektir, istediğim.
özlemini içimde, sessizden hissettiğim.
ne süreyse yaşamak, iyice hatırlamak lazım gelir.
güzelliğin hafızası tekrarlanmalıdır.
zaman, insan zamanıdır.
vakit, dar ve telaşlıdır.
Kayıt Tarihi : 23.11.2009 19:44:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!