Vakit Çok Geç Şiiri - Hasan Turgut

Beni dağ gibimi gördün, geldin de bana yaslandın.
Yar yanımda ne işin var,demir,tunç idin paslandın.
Zirvesi kar yaylamısın söyle ne ara puslandın.

Yok muydu gönül verdiğin,yokmuydu sözünün eri.
Bir baksana bel bükülmüş sönmüş gözlerimin feri.

Çıksam gitsem ovalara, dereyle tepe aşamam.
Ben bir doğruyu bilirim o doğrudan hiç şaşamam
Sen de üç beş bilemedin,zar zor bir ayı yaşamam.

Yok muydu gönül verdiğin,yokmuydu sözünün eri
Bir baksana çaput gibi,dökük , yırtık, buruş deri.

Bende bilmem ne olacak, hepten bozuktur işlerim.
Yemiş versen çiğneyemem,kırık, döküntü dişlerim.
Ciğer bitik,kalbimde pil, çekilse gör bak fişlerim.

Yok muydu gönül verdiğin,yokmuydu sözünün eri.
Nereden düştün yadıma ,cennetten kaçan ey peri.

Belim bükülmüş dal gibi, istesende dogrulamaz
Bende bozulmuş mayalar, cıvıklaşmış yoğrulamaz
Kolum kanadım.kırılmış ,saram desem sarılamaz.

Yok muydu gönül verdiğin,yokmuydu sözünün eri
Benden uzak dur ey huri,bence geri dur hep geri

Dudakların alev olsa, benden damla su bekleme.
Hayallerine katıpta, rüyalarına ekleme.
Şansa yaşıyorum işte, sağdan-soldan itekleme.

Yok muydu gönül verdiğin,yokmuydu sözünün eri
Sevmedimi senin gibi,kor yangın sevdalı biri

Şaşıp da kaldım bu işe, bunca yıldır nerde saklın.
Neredeydi kör talihin, nerdeydi zavallı aklın.
Bu saatten sonra artık olurmu hiç hakkın haklın.

Yok muydu gönül verdiğin,yokmuydu sözünün eri
Ne ara yaptın şaşırdım, gönül.sarayında yeri.

Dur hele bir dogrulayım, ver elime şu bastonu.
Kulaklarım az işitir, nasıl bilmem sesin tonu.
Yakın gözlügum kırılmış seçemedim.boyu posu.

Yok muydu gönül verdiğin,yokmuydu sözünün eri
Vakit artık tamam sanki sarıp sarmalarım yeri

Ey en son vapurda çıkıp,zamansız gelen hoş seda.
Bende biter koca ömür, sende bitmez işve eda.
Ben imamın kayığına, binerim derim elveda.

Yok muydu gönül verdiğin,yokmuydu sözünün eri
Be hey huri çok geç geldin,kırk yıl önce gelsen bari