Vakit Bul Biraz Şiiri - Murat Safran

Toprağa yalın ayak bas, korkma diken yok
Bir çocuk olmaya vakit bul biraz
Sabah erken uyan, güneşi izle doğarken
İçini ısıtan ışığa vakit bul biraz

Ormanlar senin, sen doğadan armağan
Koş… Sincapla yarış yap, bırak o kazansın
Avuçlarınla su içir kuşlara, ötsün rengârenk,
“hayatta bende varım” demeye vakit bul biraz

Sesini kısma, dök sevgini kumlara
Bugün bittiyse eğer, dön yüzünü yarına
tabiî ki ağla!!
Zaman zaman
Fakat içten içe de gülmeye vakit bul biraz

Ellerin birleşsin bir semanın ucunda
Kalbine dua tak, gönder taaa uzaklara
Otur denizin kenarına bir martı gibi
Kanatlarınla hayallere dalmaya
Vakit bul biraz

Sen ki dünde kalmış bir tarihsin
Kendini gönder yüz yıl öncesine
On yaşında bir kız çocuğunun saçlarını ördüğü bayram sabahı
Onun mutluluğu, umudu, sevgisi
Olmaya vakit bul biraz

Hadi, sonbahar oldu diye solmayı bekleme
Ya da baharı bekleme açmak için
Sen ki, ne kışlar bitirdin yazların geleceğini umut ederek
Hadi
Hadi kalk
Her farklı kar tanesini ayrı ayrı sevmeye vakit bul biraz

Toprağa çiçek gibi düşmeye
Kendine zaman ayırmaya
Ve kalbini bir anne şevkatinde ısıtmaya vakit bul biraz