Vakit Şiiri - Tufan Köle

Rüzgar gibi suda atıldık mevziye
Dönüş yok Munzur okuyla yerde
Ekmekli suyla geçti senelerce
Bakkal mozaliteydi bizim köyde
Sus para gel para yoksul elde
Döndü ömür küçücüktük işte
Hayal vardı düşümde nedense
Hırsızlık terane bizimkisi nerde
Büyüdükçe hayat anladık birde
Sokakta konuşuyor birileride
Lüks bilboard yoktu nede gazete
Bir gün çay içtik dövülürcesine
Nefesimiz kokmuyor modernite
Bir gün geç başlıyordum hayata
Bir gün geç okuyordum gazeteyi
Çöpe atılan her şey lüks gibiydi
Çöp meşhur bir ev vermiyordu
Kırık dökülen tamircisi gibiydi
Günleri yıllar kovaladı böylece
Saat geçti bu vakit nerdeydi
Bir zengin olmak vardı düşte
Zengin olmak değil bence
İnsan olmak gerek ereğince
Maksat lüks değil zanndedince
Saatin lüks mu lükes mi farkedince
Bu dünyada böyle ayrım görünce
Dönünce yüzler hepten kederince