Vakit Şiiri - Sefa Toprak

Hani karanlıgın açık bir renge büründüğü
Yıldızların bir anıt gibi serpiştiği gönlümüzü
Mavinin ve kızıllıgın büyüsünde kaynaştıgı
Hafif rüzgarlarla sarhoşluk veren sevgimizi
Erdemli kaçamaklarla serpiştiğimiz vakitte

Güneş batarken sevgimizin dogamadıgı vakitte
Karanlıga bakıpta kendimizi kuyunun tepesinde
Ayrıldıgımız zaman kuyunun dibinde buldugumuz
Belki ruhumuzu bir sevgi bürür diye durdugumuz 
Merhametli kalplerde sevgimizi aradıgımız vakitte

Sevgiyi Yaşamaya ve anlatmaya yetişemediğimiz
Ah çeksekte gönlümüze bakanı göremediğimiz
Kalpte bildigimiz ve bir türlü yolunu aşamadıgımız
Gelenin ve gidenin gönlünün hoş oldugu vakitte  Bulamamıştık birbirimizi ve en içten sevgimizi...