Vahy Şiiri - Salih Şanlı

Vahy

Okumak bilmem diyen, oku bu has kitâbı
Budur Sevgilinin seven gönle hoş hitâbı

Âbıhayâtın kaynayıp çağladığı göze
Hem öze hitâb eder, hem kulağa hem göze

Elmas elmas parladıkça Sevgili sözleri
İnci mercân saçar gönül, coşar da cevheri

Sevgilinin sevgiliyi anlattığı sözler
Tutuşur gönül dinledikçe daha bir özler

Gül gibi ter boşanır, sebebsiz değil bu ter
Sevgili gönle güneşçe mücevherler döker

Emânet deyip yüklenir gönül cefâ ile
Benim demez âlemlere saçar vefâ ile

Hasta kalbleri dirilten nedir şifâ ile
Gönülce bilinir aslı ancak, safâ ile

Sevgilinin hak kelâmı, hoş sohbetidir bu
Cânânla cânın benzersiz muhabbetidir bu

Sevgili pek hoş bir haber yolladı ne güzel
Sevgili ile söyleşmenin tadı ne güzel

Bir titreme aldı gönlü, korku mu coşku mu ?
Örtülere bürünüşü, hicab mı kuşku mu ?

Sevginin olduğu yerde sevimsiz korku yok
Gönlü böyle dolduran aşk cevheri, kuşku yok

İşitti gönül yârdan duydu duyacağını
İyi belledi bildi neye uyacağını

Coştu taştı bu lûtufla nurlar saçtı gönül
Selâm olsun sana gönül, hep sevin sen hep gül