Vahşiye Yeniden Bağlanmak Şiiri - Şair B ...

“Uygarlık yan yatmış yapraklar ve taşınmış çimenliklerdir”

Çevremizdeki uygarlıkla ve çoğumuzun genel durumu vahşi yanlarımızla nasıl yeniden bağlantıya geçeceğimiz içerisinde gelişmiştir. Vahşi olmak için nereden başlayacağız?

Yollardan biri sınırsız ve kendilerini “uygar” yapıdan bir çok fiziksel, zihinsel, duygusal ve ruhsal gerçekliklerde gösterebilen daha “vahşi” bir varoluşa doğru götürmek için yeniden sıralama yapmakla başlamaktır. Bir kent kabusunun ortasında bile bizler daha doğal bir yaşam biçimiyle yeniden bağlanmaya başlayabiliriz. Modern yapımın betonları altına gömülmüş olan toprağı ve vücudunu gerçek besinlerle beslemek için doğal döngüleri anlama metotları olarak şehir bahçeciliğini ve perma kültür yapmayı düşünebilir. Uygarlığın altyapısı üzerinde harika bir şekilde yıkıcı bir gücü olan yarıklarda çok iyi yetişen bir çok bitki bulunmaktadır. Şehir avcılığı ve toplayıcılığı ihtiyaçlarımız için sisteme daha az bağımlı olabileceğimiz ve azalan hayatta kalma iç güdülerimizi bilememize yardımcı olabilir. Grafiti, kırık pencereler, ateş, ve moloz şehrin standartlaştırılmış estetiğini yıkmanın yolları olarak görülebilir ve tabii ki bir isyanın kendiliğinden dinamikleri uygarlığın “trenler her zaman zamanında gider.” zihniyetini dengesizleştirmek için çok şey yapabilir. Bizler vahşi bölgelere gidebilir, yiyecek, ilaç ve kılavuzlar olarak vahşi bitkilerin bilgisini yeniden edinebiliriz. Tüm insanların bir zamanlar yaşamın gereksinimlerini karşıladıkları yollar olarak kullandıkları ilkel becerileri yeniden kazanmaya başlayabiliriz. Bu sistemin bizi zorladığı yabancılaşmış ve çatlamış “yaşama” karşın her zaman olduğumuz doğal komünal varlıklar olarak birbirine yardım etmeye ve umursamaya başlayabiliriz.

Daha genel bir anlamda, öğrenilmiş davranışla temsilsiz deneyim arasındaki çizgi keşfedilebilir olandır. Sözgelimi, sembolik düşünce ve dilsel iletişim düşünmenin ve ifade biçimlerinin çok kısıtlı yolları olarak görülmeye başlanabilir. Bizler, insan hayvanlar olarak, dünyayı bir zamanlar çok farklı anladık, yaşadık ve iletişim kurduk. Bizler içgüdülere ve doğrudan deneyimlere daha fazla bağlıydık ve dil gibi soyut kavramlar veya sembollere daha az itibar ederdik. Eski atalarımız daha anlamlı niteliklerle iletişim kurmuş olmalılar. Sembolik olarak bağımlı ve soyut iletişim yollarına doğru gitmiş olmamıza karşın, halen ifadenin ve anlamanın diğer yollarına bir göz atmayı öneren ve halen sahip olduğumuz daha az temsili bazı deneyimler de vardır. Sonuçsuz muhabbetler yerine dokunma, koku alma, tat alma, vücut dili, cinsel deneyim gibi sözcüklerle ilgili olmayan iletişim yoluyla birbirimizi hakkında daha fazla şey öğrenebiliriz. Bilimsel anlam ve işlevsel detayları açıklayan bir biyolog yerine vahşi bölgeler hakkında o yerleri doğrudan deneyimleyerek daha fazla öğrenebiliriz. İnsan olmayanlarla bağlar oluşturmak iletişimin veya doğal ifadelerinin atalarımıza ait biçimlerini yeniden öğrenmek önemli bir durum olabilir. İnsan olmayan arkadaşlarla ilişkiler bizlerin çoğu kez birbirlerine yapışmış olarak düşündüğümüz evcil ve vahşi dünyalar arasındaki bölgenin büyük bir algılanışını bize gösterebilir. Halen dünya temelli olan ve karşılıklı yardım ve açıklığa dayanarak yaşayan ve çevrelerindeki bitki ve hayvanlarla bağlantı halinde olan bir çok yerli insanlardan (konuşmadan) öğrenebiliriz.

Bu önerilerin bir çoğu nihai fikirler değildir veya total kurtuluşun tek yolu değildir, fakat insan deneyiminin gelmiş olduğu ve bir kez daha vahşi olmaya yardımcı olmak ve çabalamak için kısıtlı koşulların entellektüel anlayışının ötesine geçmemiz ve derin bir şekilde anlamamız için önemli yollardır.

Uygarlığın Yıkımı!

Ve Yaşamla Yeniden Bağlanmak İçin!