Vahşi Şiiri - Zeynep Karacaa

bakışının değdiği hersey
dile gelir Sevgili
Seni zikreder
neden
anlamıyorum
incittiler seni neden

gözunden sakındığın insanın tenine
kuş tüyünden ağırca
saplandı ok

çok değil
dolunaysız geceden
daha karanlık bir çift gözdü sadec
uzandı
eli makdulün ciğerinde

bir bulut fırtına doğurdu
ecel dolaşti durdu
aramızda

insafa geldi avucları adamın
vardı Huzuruna
affettin
affetmeyi severdin
direklerin arkasıbpndan baktı Sana
Işıga kavusmus gözleri
biz de uzaklardan izledik
hepimiz birer Vahsi'ydik