Mehmet Macit - Vahşetin Yaşayan İzleri 2 ...

Bütün kadınlarda bir telaş. Sürekli dua ve niyazlara başladılar. İçimizde benim gibi yaşı küçük olan yoktu. Ağlamakla, umutsuz kalan insanların çıkardığı seslere benzeyen sesler çıkartarak, birbirlerimizden yardım bekler gibi, bakışmaktaydık. İçlerinde en küçük ben olduğum için, Hasena abla beni yanına almış, korkmamam için sürekli dua ederek bana destek olmaya çalışıyordu. Ara sıra onunda titrediğini hissediyordum. Ama onun sevgi dolu sıcaklığı manevi gücümü artırıyordu. Bazı kadınlar bayıldılar. Hasena onlara yardım ederken korkmadığını göstermek istiyordu.

Dipteki boşluğa gidip geldi. Orada bir delik olduğunu, isteyenlerin hacet giderebileceğini, ama suyun olmadığını söyledi. İlk olarak da kendi abdestini yaptı. Sonra;
-Hepimiz hala hayattayız ve yaşamaktayız dedi. Sonrasında devamla;
-O halde hepimizin bu gibi ihtiyaçlarının olacağını, burada utanmanın olmadığını anlatarak, bizlere ön ayak olmaya çalışmıştı.

Bize dokunacaklar demişti, kirletecekler ama kimler ve nasıl. Aklımda binlerce hayal, insan, korku, ağlama gidip gelmekteydi. Korku, endişe namus! Birden;