Kim çağırıyor seni,
hangi gecenin içinden,
hangi unutulmuş ses?
Teninin altına işleyen o serin ürperti,
adını bilmediğin, ama bildiğin bir dilde
fısıldıyor: “Gel”
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta