Vahşetin Çiçekleri

Dört kitapça kutsanmış
Hem mazlum
Hem günahkâr sayılmış
Hiç kimseye yar olmamış
Belalı ve kanlı coğrafya Mezopotamya
Acılarıyla, ağıtlarıyla
Kara yazgılarıyla
Kardeş doğan bebeler
Yüreğinizin, gözlerinizin içine
En içine çakmak çakmak bakan
Ne olur! Koyma
Beni de
Beni de götür diye yalvaran
Çaresizliğini, yanmışlığını
Hüzün yüklü öykülerini
Acı dolu türkülerini
Ürkek, ıslak bakışlarıyla
Dünyaya çığlık çığlık savuran
Yürekleri yangın yeri
Gam harmanı
Iraklı, Filistinli, Suriyeli
Mezopotamyalı annelerin
Kerbela ciğerleri
Kanın, kinin, vahşetin çiçekleri
Yıldız yıldız yağan
Fosforlu bombalarla
Bin parçaya dağılan
Havaya, suya, toprağa karışan
Umudum, etim, kemiğim
Sefil, cılız, ışkınım ben
Al boyalı kamıştan
Huysuz, deli taylarım
Çemberlerim, bilyelerim
Zulümler girdabında
Ölümsüz bildiğim düşlerim
Çocuksu özlemlerim
Hani kolum, nerede bacağım
Buralarda yürekler kan içinde
Hava kan, su kan, toprak kan
Akan gözyaşları kan
Ve kendi küllerinden doğan
Varlığım, yalnızlığım gibi üryan
İçim, içimde kanıyor
İnsanlığın öldüğü yerde anneee!