Bir vahşet sardı yeri, toprak canından bezdi.
Adalet Kaf’da yaylar, zalim mazlumu ezdi.
Yağmur, istemez kurak topraklara hiç yağmak.
Gönül adamı deli, halkın gözünde ahmak.
Fukara görmez yemek, hep kuru ekmek yemiş.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
