Şu beynimi kemiren, bir fikir mi vehim mi?
Yoksa harla yoğrulmuş, zakkum dolu cahim mi?
Hücum eder dört yandan, bin batılı felsefe,
Dolar kalbe, kafaya, çok şeytani vesvese!
Hisler olur tarumar, akıl olur biçare,
Mantık aciz izahtan, idrak cahil ne çare?
Kimse olmaz ruhumun, feryadına mededkar,
Azap verir her medet, vermedikçe medet yar!
Tiryak değil bir zehir, hekimlerin yazdığı!
Ateş dolu bir çukur, mezarcının kazdığı!
Mahbup kolu sandığım, yılan oldu boynumda!
Mabut diye taptığım, ateş oldu koynumda!
Kaçtım çölden çadırdan, oldum güya medeni,
Sureten oldum adam, sireten oldum deni!
Gövdemle göz doldurdum, bulmadı gönlüm safa!
Dalalla bozdu aklı, ilimden yoksun kafa!
Topladım moda diye, en çirkin bidatleri,
Günahla doldu heybem, oldular bidat karı(!)
Sıkıyor cendere de ruhumu, vehim, kurgu!
Vicdanda labirentler oyuyor vahim burgu.
Yetişir bunca azap, gelmeli hicret vakti!
Gelmeli hemen şimdi, gündeme biat akdi!
Ne dedik elestüde? Tahattur edilmeli!
Mademki ”Beli” dedik, mucibi güdülmeli!
Allah’sa benim rabbim, olmalı ona firar!
Kur’an da öyle diyor, öyleyse doğru karar.
Bu andan tezi yoktur, biat’i yeniledim!
Ne ise ondan gelen, yeniden “beli” dedim.
Hamdolsun bitti dertler, fevt oldu bütün alam!
Vermesin asla rabbim, ruhuma öyle zalam!
Cihat ŞAHİN
23.08.2009-İZMİR
Kayıt Tarihi : 23.8.2009 17:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)