Kart, süslü ve cicili, dört köşe biçiminde,
Paraya tekme vurup cüzdanlara kuruldu.
Kimi, sükse kazandı. Caka oldu kiminde.
Hiç zahmet görmeyenler, on gramla yoruldu.
Alan, düşünmedi ki, 'Neden bu kadar rahat? '
Çek posun üzerinden, işte sana seyahat!
Sonra, gönlünün içi, olmuş gibi cerahat;
Acının girdabında yanıp yanıp kavruldu.
Ne garip bir şeymiş ki, 'kart' diye bildikleri;
Verdi ha verdi karta, yeşerdi sildikleri.
Her sofraya gelişte taş oldu yedikleri;
O yediği taş ile ciğerinden vuruldu.
Oğul, baba, kız, ana; yatarken yatağında,
Bir 'kart'ı, bebek gibi, korudu kucağında.
Suçlu oldu çok kere, Yurd'un dört bucağında
Kasırga yemiş gibi boşta kalıp savruldu.
(12 Kasım 2005)
İbrahim Faik BayavKayıt Tarihi : 30.4.2006 17:03:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!