Benim hayallerimde bulutlar sadece yağmuru getirmiyordu.
hüznü dağıtırdı aynı zamanda.
kuşlardan farksızdım onun üzerinde. ..
öyle özgür hissederdim ki esaret yakınımdan geçmeye cesaret edemezdi.
Umudu getiriyordu.
Beni götürüyordu mutluluğun ve huzurun şehrine..
Bir kadının eline bu kadar yakışan ne var ki başka?
Bir senin elin bide çiçekler..
İkisi de gülümseme sebebi değil mi ki zaten ?
Öyle işte ...
Küçük şeyler kocaman bir gülüşe sebep olur bazen.
Bazen de küçücük bi ilgisizlik ya da sevgisizlik ayni Gülüşün yerini sağanak yağışa bırakır.
Gelecekle ilgili yaptığımız planlar her zaman yolunda gitmeyebilir.
Bazen ise çok uzak gibi gördüğümüz her şey sıcak bir tebessümle yakınlaşır..
Ve sevgi mesafeleri ortadan kaldırır.
Ben özledim galiba kartpostal gibi bu şehri. .
her şeyden az az var maneviyattan bol bol ..
İnsan ondan mı bağlanıyor acaba bu şehre demekten kendini alamıyor?
evliyalar şehri ..
şehri huzur ve def’i hüzün desem çok mu abartılı olur bu mısralar..
Büyümek hiç de akıllıca değil.
Ağız dolusu gülmek dururken ağız dolusu öfkeyle karşılamak günü..
Sahi kan kusarken Kızılcık şerbeti içtim demek de büyümeye dahil mi?
Ne bileyim işte .. Büyümek hiç de akıl karı değil sanki.
Madem zamanın oyununu bozamıyoruz o halde içimizdeki çocuğu büyütmeyelim derim ben.
ÇALIM SATANLAR
Şu çalım denilen şeyi teraziye endazeye gelir mi ki ?
Gelirse bende alayım sarın bir kg?
Diye bir sitemkar nida yükseldi göklere.
Nereden geldiniz çalım satanlar bu diyara?
Kendinizi hayata hayata hazırlıyor musunuz?
Yoksa mutluluk neydi sözlükten baksam mı diyorsunuz?
Sizin de iç çekişleriniz var mı?
İnsana sabah uykusu gibi sevebileceği biri lazım
Sen gibi
El alem ne der?
Ne demezler ki.
Bir kere kesinlikle iyi bir şey söylemezler.
Hiç bir zaman takdir etmezler. İyi işler yapmış başarmış demezler..
Bazen hazan bile güzel gelir yapraklar sararmaz mesela.
Sonra pembe pembe dökülüverir anılar dalından.
Yol olur..
Yoldaş olur. .
Bir kadın düşünün! Hayatı ve hayalleri sadece evladı olan Onun için yaşama mücadelesi ve onun için tüm vedaları...
Bir kadın düşünün öyle cesur öyle delikanlı öyle ki sevgisi için kendi olmaktan çıkmış. Kendini sadece egodan oluşmuş biri için heba edecekken o kabustan uyanmış.
Ve korkusuzca dudağındaki uçuğa aldırmadan terk etmiş o kararmış yüreği...
İnanın karamsar bir yüreğe dokunamazsınız. Siz onu aydınlatayım derken bir bakmışsınız sizin yürek olmuş zifiri karanlık.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!