Çiçekler getirdim bak ellerimde
Çiçekler ilk cemreden düşen gönlüme
Adım adım sözlerim karşısında gözlerin
Tebessüm edişin kuytu bir varlığın gölgesinde
Ortaya serildi uzunca
Tüm ahali buyur edildi
Duygular toplatıldı ortada
Bir emare yoktu, bulunamadı
Dağıtıldı peyderpey her varlığa
Ağlama dedi son bakışında
Biliyordu ne kadar kötü biri olduğunu
Sesinde bir pişmanlık
Son raddesinde hayatın
Kekeler gibi yürüyüşü
Gecenin boğuk neminde canlandı hislerim
Dört duvar arasında görür gibiyim gökyüzünü
Uçuşan martılar; hüzün denizinde akıntılar
Bir yanımda keder öte yandan sen...
Yeter mi söyler misin anne ?
...
Yeni bir gün
Dünden hatıra bir avuç hüzün
Yarına birikmiş bir torba hasret
Günler hep sürelerince geçen zamanın tekrarı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!