Hani bu eller
Benim mi çocuk
Hani dal fırtınaya tutulunca
Kırılınca ağacından
Hani yaprak sararıp kuruyunca
Kopup düşerken dalından
Acı duyulmaz mı can
Ellerim anacığım ellerim
Bu yaşamı yeniden her an ören
Bizim bura türkü tadı
Bu eller ki sevgi sarmalı
Canda can sıcağı
Buz kesiği kar yanığı
Ellerim üşüyor
Ellerim yanıyor
Üşür ölüm dercesine
Duymuyor mu doktor
Filistin’de
Fosfor bombalarıyla yanarken
Bebelerin elleri
Hani en güzel en güvenli
Limandı ana kucağı
Gecenin kör sağır
Ve dilsizliğinde sarınmıştı
Bir daha onlar hiç uyanmadı
Doktor duymuyor değil mi?
Şimdi ölü bedenlerinde yanmış elleri
Kudüs’ün iki yakasında acı ve gözyaşı
Vatanında vatansız kalan
Vahasız sahra gülleri tükenir biter mi?
Ya o ölüm makinelerini ateşleyen eller
Ne duyar ne hisseder
Katledilirken masumiyet
Ve özgürlük Filistin’de
O ki on yılların direnişin burcunda
Ayağa kalmışken
Ezilenlerin çığlığı
Üç maymunu oynuyor
Egemenlerin dünyası
Bitmedi…
Vedat Koparan 13.01.2009
Vedat KoparanKayıt Tarihi : 15.1.2009 20:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Son Sözü Er Yada Geçte Olsa Ezilen Haklı Olan Halklar Söyleyecektir.! Direnen Ve Tüm Yitirilen Canlara Sonsuz Saygılarımla İsrail Siyonizmini Nefretle Kınıyorum.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!