Vâh Ol Şiiri - Muhammet İsmail Şahin

Kuşlar yürür önümde
Kanatları viran şehir
Bir kaldırdım ki başımı
Böcekler kemiriyor güneşi
Tablo bu kadar vahim
Ama sen yine de gitme
Bakışına bir sevda borçluyum
Alaşağı et beni, ters yüz
Yüreğimi sarsınca
Dağlar olur mu dümdüz
Bir deneyelim, sars beni
Mavi, yeşil, beyaz senin
Yalnız dudağının üstündeki ben benim
Evvel zaman
Kılıç kının içinde
Kan damarın içinde
Şimdi kanım özgür
Damar kanın içinde
Merhem olma
Yara ol
Yâr ol
Gıcırtısı duyulsun kemiklerimin
Adımlarken kalbimi
Bir kaktüs bitsin ense kökümde
Seni severken bu rahatlık da nesi
En çok ağlat beni
Öyle çok ağlat ki
Gülebileyim ağlarken
O gün bana bayram
Ben bayramlığımı giyerken
Sen sallanan dişimi sök
Şeker koyma avuçlarıma
Dert koy, tasa koy, bir de varlığını
Gerisi mühim değil gayrı
Sen varken
Mutluluk ve hüzün bir
Her tepenin ardından doğ
Ve gözümü kapayınca
Yok olma
Vâh ol
Var ol