Vah benim memleketim Şiiri - Halil Aydın

VAH BENİM MEMLEKETİM
Antep'ten çıkarsanız yola
giderseniz doğunun köylerine
üç, beş ev üş beş kişi dolaşır sokaklarında
evlerinin üstü toprak üstünde bir loğ
renk, renk giyinmiş kadınlar
ekmek pişirirler tandırlarda
erkeler gelir se bir araya
otururlar bir taş üstüne, tütün torbası taş ütünde
tütün sararlar maharetli elleriyle
parmakları sapsarı sigarasını sanki somururlar
ciğerlerinden dumanını baca borusu gibi çıkarırlar
Nasıl anlatsam nerden başlasam
Doğunun yarası kapanmaz gardaş
Seçimden seçime hatırını sorarlar
Kandırıp oyunu alırlar gardaş
Fabrika kurarlar baraj açarlar
İnşaat halinde koyup kaçarlar
Elli yıldır aynı teraneyi çalarlar
şaşkındır insanlar doğuda insanlar
suları akmaz derelerden
kışın kar yağar karı kuyulara basarlar
o suları içer kullanırlar
sıra, sıra dağlar peşini bırakmaz seni takip ederler
ne ağaç ne yeşillik görünmez etraflarında
kim saçmış bu insanları dağlara taşlara
kuraklıkta otlar bitmez
tarlarda ekinler bir karış başaklar tam dolmaz
okullar biri birinden uzak
kışta kıyamette ayaklarda ayakkabıları altı delik
ucu açılmış üşüyor çocuklar
vah benim memleketim insanlarına
HALİL AYDIN (Sizden biri)