Vah Antoljim Ah gruplar Şiiri - Dinmez Er

Kim arar seni?
Kim sorar?
Peri misin, cin misin?
Kimsin, nesin, necisin?
Kim görür?
Nasıl görürler?
Dünyaya at gözlüğüyle bakanlar.
Kim duyar sesini?
Kim dinler söylediklerini?
Hem kim niye baksın sana?
Uzamış saçları at kuyruğu bağlanmış.
Top sakallları ağarmış.
Göz, kulak, çene, ağız saklanmış.
Meczup gibi biri...
Kim bu derler adama...
Şair mi?
Nasıl yani?
Hadi canım sen de!
Kim takar?
Var mıdır tanıyan, bilen?
Hem de okuyan seni, şiirlerini?
Seni gidi şair bozuntusu seni!
Senin eğrilerin, doğruların,
İyilerin, kötülerin,
Güzelliklerin, çirkinliklerin var...
Kimseler bilmez,
Bunlar senin yazın hazinelerin.
Vazgeçilmezlerin, ilham perilerin.
El alem ne derse desin...

Sözüm meclisten hem içeri,
Hem dışarı...
İki parça etmişim başım üstünde
Sallanıp duran Demokles kılıcını.
Şükür, ne borazanı oldum birinin.
Ne de şakşakçısıyım birilerinin.
El etek öpmeği beceremedim hayatımda.
Kaygılarım yok uykularımı kaçıran.
Korkularım hiç yok.
Yazdıklarımın, söylediklerimin arkasındayım.
Ben böyleyim.
Delice bir sevda bu benimki...
Çala kalem,
Pervasızca yazmağa devam.
Dilin sivriymiş,
Kalemin İsottanda öte acı.
Doğru da kime ne?
Yarası olan gocunsun.
Bilmem kaç yıldızlıkmış şiir sayfan,
Kaç puan almışsın?
Filanca, falanca rumuzlardan.
Biri yermiş;
Yerin dibine batırmış.
Diğeri övgüler yağdırmış,
Göklere çıkarmış.
Sen aldırma kalemim!
Gözün yok kimsenin malında, pulunda.
Şanında, şöhretinde, saltanatında.
Haftalık, aylık şiir şampiyonluğunda.
Karnım tok benim, handiyse,
Al gülüm ver gülüm oylamalarına.
İsteyen şiir diye okusun,
İsteyen şiirimsiler desin,
Burun kıvırsın yazdıklarıma.
Varsın şair de demesinler.
Neyim eksilir?
Ne olur yani?
İncilerim mi dökülür!
El alem ne derse desin!