Vah AliVah Şiiri - Hamit Kunt

Eski şanı pehlivan,Yaman Ali derlerdi
Er meydanında başta,aslan gibi kükrerdi
Hele çık karşısına,bir tutuşu yeterdi
Bugünlerde ayakta duramaz oldu
Ali’nin bileğine pehlivan dayanmazdı
Devirir minderleri yılmak nedir bilmezdi
İki kişi bir olsa sırtı yere gelmezdi
Şimdi kendi kendini tartamaz oldu
Şanını duymayan yoktu civarda
Zaferler hep onundu madalyalar ard arda
Memnundu hayatından kalmazdı darda
Şimdi evin yolunu bulamaz oldu
Ne olmuştu Ali’ye herkesi merak sardı
Bu ansızın çöküşün sebebi vardı
Neşe doluydu Ali bülbül gibi şakırdı
İçindeki derdini dökemez oldu
Birgün bizim Ali şeytana uymuş
Zehir olsa öldürmez bir yudum demiş
Bir yudum,iki yudum şişe tükenmiş
Şimdi şişeleri sayamaz oldu
Artık o günden sonra şişeler dostu
Tükenen kendi ömrü kimeydi kastı
Boş bir hayal uğruna hayata küstü
Kimsenin yüzüne bakamaz oldu
Bir değil iki değil her gece böyle
Ecel içiyordu kendi eliyle
Boşalan şişelerin sert tesiriyle
Unuttu saygıyı küfürbaz oldu
Eridi günden güne oldu bir kuru çalı
Hayatını yazacakmış binbir sayfalı
Minderleri deviren bir vatan kahramanı
Oturduğu masadan kalkamaz oldu
Ali’nin hikayesi uzun sürmedi
Birgün doktor münasip kansersin dedi
Çok geçmedi aradan Ali ayvayı yedi
Hayatın zevkini tadamaz oldu…