Vagon Kilitlendi... Şiiri - Enver Özçağl ...

Üzme hayat, üzme son demde beni,
Yılların yükünü çekemez oldum.
Savurur atardım sırtımdan seni;
Dehrin bileğini bükemez oldum.

Öyle işler açtın garip başıma,
Bazen zehir kattın tatlı aşıma.
Onmaz dertle çıktın benim karşıma,
Derdimi kimseye dökemez oldum.

Sızlar da yüreğim gün gece sızlar,
Anlamaz halimden hiç vefasızlar.
Bilmez oldum kimdir; haklı, haksızlar,
Hoyrat dikenleri sökemez oldum.

Akşam yakın, gün bekleme karadan,
Gücün varsa "tün" ü çıkar aradan.
Düzen kurmuş dönen çarkı Yaradan,
Bir güle özendim, ekemez oldum.

Ne aklar içinde karalar gördüm,
Garibi, yoksulu, yaralar gördüm.
Önden arda düşen sıralar gördüm,
Bayrağı yüceye dikemez oldum.

Geldi geçti ömür denen mezellet,
Kimine kut verdi, kimine illet.
Kalkacak tirene kesildi bilet,
Dünyanın kirini silkemez oldum.

Güvendim Rahman'a çıkmadan yola,
Bazen yalnız idim, bazen kolkola.
Bu uzun seferde kaldı son mola;
Vagon kilitlendi, çıkamaz oldum...

19.02.2017
Fatih-İST.