Vagon Arası Şiiri - Birol Özdemir

İki vagon arası,
Kapının ağzında
Neden
Yine tek gördüğüm
Gece karası...

İki vagon arası hayat,
Hiç tutnmadan,
Sırtını dayamadan ne zor
Ayakta durmak,
Attığım her adımın tam altı hep kaypak,
Bir o tarafa sallıyor
Bir öbürüne, itiş kakış
Nasıl hırpalıyor.

Sigarasız vagon üstelik benimki
Daraldıkça kalk, git
Vagon arasına
Tek başına
Dur, razıysan
Bir nefeslik duman
Daraldıkça çek git,
Savrulursun.

Upuzun koridorlu her vagon,
Her gidişimde, tek
Yalpa yalpa her koridorda
Dokunduğum,
Seyrettiğim,
Sevdiğim her insanda, çarptığım,
Bir parçam kaldı,
Birazım orda yani
Birazım bunda.

Yine de en çok
İki vagon arasını sevdim,
Durmayı.
İki vagon arası hayat
Tutunmazsan kimseye,
Sallaya sallaya,
İte kaka,
En hızlı anında hem de,
Hem senin en dalgın bakışında
Kapının camına yapıştırıyor;
“Bak” diyor,
“Ben hızlıyım! ”

Ve dalgınsan,
Aç kapıyı
Atla;
Parça parça,
Birazım orda
Birazım burda,
Ve ben ölünce
Hemen şimdi
Hangi parçam, kimin aklında,
Kimin aklı
Hangi parçamda.

Savuruyor işte, hırpalıyor,
Bırak debelensin,
Nafile;
Korkağım belki ölemeyecek kadar, ama
Ölmeyecek kadar cesur
Hiç değil.

Raylar bağırıyor bir de
Feryat figan,
Acı...
zevk mi?

Bir de uyumayanı var her vagonun,
Bir de ben;
Gezinip durduğum
Her vagonun
Uyumayanı.