Vâdinin Gözyaşları Şiiri - Engin Çakar

Kâbustan hülyâya yürüyen seldim,
Aşkın zincirinden taştım da geldim.
Aşılmaz denen o, dağları deldim,
Uzun uzun yollar aştım da geldim...

Kim demiş ki, cânlar verilmez diye?
Ulaştım, gözü tok sarhoş vâdiye...
Kim demiş, vuslâta erilmez diye?
Tefekkür, vuslâtı saran hediye...

Meşke dalıp da kendinden geçmişsin;
Ey koca vâdi, sen; aşkı içmişsin...
Kendine yâr diye, gözü seçmişsin,
Gözyaşı sel olmuş; meşki içmişsin...

Yapraklar dökülmüş, kurumuş dallar;
Darmadağın olmuş yürüyen yollar...
Kim bilir, vuslâta daha neler var ?
Umutlar, mâziden daha hantallar...