Vadiden Gülümsemek Şiiri - Abdurrahman Ö ...

Hain bir mermidedir gülümsemek
Kimseden habersiz ölüme.
Anne kucağından uzak bir
Vadide.
Ne kadarda uzuyor zaman
İçinde uzun bir ayrılık acısı
Koparıyor beni
Başımı yaslayacağım ölümden.
Tarafsız bir yerde yaşamaktır dileğim
Salkım söğütlerden kelebeklerden
Kızıl kınalı avuç gibi vadiden.
Dinlediğim en iyi sestir ölüm
Bur da ipe dizdiğim boncuklara benzer yaşamım
Kuşkulu acılarla şekillenen.
Çocuklar her biri bir renk
Telden arabalarla oynar.
Uzaktan uzağa atışan silahlar
Tam oyunu ortasında bozar.
Bülbüller gülümseyerek uçar
Daldan dala
Dakikalar yıl gibi uzar
Yıllar dakika kadar kısa.
Burası hiç hayal kırıklığı yaratmaz
Öykülere benzerdir.
Düğün çiçekleriyle güler
Ölüm çiçekleriyle gidersiniz
Ve yokluğuna katlanırsınız
Sessizce sizi bırakanların.
Güzelliğin bir başkadır vadiden
Dillere destan
Bütün aşıkların sözünün vadisidir burası
Güzellik ve acıyla dolu.
Gidersen git ama ben ölürüm
Gri taşlı kaldırımlarda.
Cansız bebeklerden koleksiyon
Bir şarkı dinler misin dedi gramafon.
Dünyanın en tatlı bebeğisin
Sen suçlu değilsin
Annen seni bekliyor
Kızıl perçemini seviyor.
Şimdi bilsen.
Gökyüzü ne güzel
Ne iyi olur geri dönsen.
Sarı güz yapraklarına benzer gülümsemen
Önce kendi yüzünü görsen uçurumda
Sonra akıntıya kapılıp sürüklensen
Kafesli perdenin gerisinde.
Donuk yıldızlara bakarak
Artık çakıl taşlarıyla oynamayacak
El çırpacak ıslık çalacaksın.
Sevdanı rüzgarlara savurarak
Belki bir gün düştüğün yerden
Umutla kalkarak.
Vadiden güneşe
Güneşten sana gülümseyerek.