Ben Felix’im,
Çocukluğum acı bir tebessümden ibaret...
Sen ise Henriette,
Yani; “Vadideki Zambak”, arsız gençliğim...
Nice Lady Dudley’ler gördü bu gözler,
Lakin; attığın tırnak etmediler...
Asırlar önce meğer bizi yazmış Balzac,
beni koyup koyup gitme
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
Devamını Oku
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta