Vadi Şiiri - Türkay Yücel

VADİ

Akşamdı, sırdı, kaçamaktı hani…
Sen rüzgarlarla kıpır kıpır yeşil
Ben kayalarla boğuşmuşluğumca mavi.
Ne kadar da benziyordu bize
Renklerin öpüştüğü o vadi.

Gözlerindeki ışığa mahçup
Atladı suya ıslandı yıldızlar
Ben ta başından sırılsıklam
Yetmiyor, yetmiyor nasıl anlatsam.

Bütün günahlarıma bedel, o gece
Zindanına düştüm iri gözlerinin
Hapsolmuşluğun sarhoşluğunu tattım
Ateşinde piştim iri gözlerinin
Bitmesindi hiç tutsaklığım
Ben ki bıçkın hürriyet delisi
Ne garip! azatlıktı artık tasam
Yetmiyor, yetmiyor nasıl anlatsam.

Bir ceylanda ürkeklikti bakışların
Tenin bir nar çiçeğinde ateş.
Yüreğin bir nilüfer çiçeğinde aklık
Hala yakar beni,
O vadide avucuma bıraktığın sıcaklık

Öyle bir aşkla sevdim ki seni
Ölü fiyatına almazlar beni
İçimden seni çıkarıp kendimi satsam
Yetmiyor yetmiyor nasıl anlatsam.

Günahı boynuma, alnı aktır aşkın
Hükmü var, gerekçesi yoktur aşkın

Ben de seni öyle sebepsiz sevdim işte
Her cebimden kaçak sevgin çıkar,
Teslim olup üzerimi aratsam
Yetmiyor yetmiyor nasıl anlatsam