Vadesiz Umutlar Şiiri - Mehmet Sıddık Kaya

Yine ışıkları sündürüldü soğuk ranzalı odamın,
Rutubetli duvarlar demli bir çay kıvamında,
Ve ben saçı başı dağınık bir sigara dumanına hasretim şimdi…
Geceye çok var daha,
Sabah olmayacak gibi…
Kapasam gözlerimi,
Lanet olası hayalinin çayırlarında buluyorum kendimi.
Sensizliğimin çimenlerini yontarken bu gece,
Tebessümlerim yalnızlığıma ağlıyor yine,
Vadesi biten düşlerimin seansları kapandı artık.
Ben vadesiz umutlarla her sabah,
Bir on başının diyaframında süzülen çığlıklarıyla
Gözlerimi açıyorum hayata…