Vaden kalmadı Şiiri - İsa Yıldıran

Çileli ruhum mecbursun an'a,
Geçti gitti dünler, vaktin kalmadı.
An'ın hükmederken artık zamana,
Bu demden ziyade varın kalmadı.

Dertler tek tek sineni yardı,
Artık bakınca göründü ardı,
Kanayan yaralar yüreği sardı,
Tükendi takatin zarın kalmadı.

Hayat denen çile belin bükerken,
Dertle dolu omzun artık çökerken,
Yaşanan bu dertler yürek sökerken,
Hafifledi yükün barın kalmadı.

Hak yolu bulup girdin gireli,
Gülzarda güller derdin dereli,
O'nun ismi ile zikre girdin gireli,
Dünya sahnesinde harın kalmadı.

İblis ateşinde kendi de yandı,
Ne ateş tükendi, ne ene kandı,
Asr'a yemin edenin bozulmaz andı,
Canana varınca narın kalmadı.

Geçici dünyanın bak soldu gülü,
Çırpınır yürekte şu can bülbülü,
Açıldı kapılar kalmaz sürgülü,
O'ndan başka derman yarin kalmadı.

Kul olmak insana en büyük hüner,
O'nu bulamayan her yana süner,
Hüsran olur yürekte baykuşlar öter,
Geçti ömrün artık, vaden kalmadı.

İSA YILDIRAN