Vaden Doldu Şiiri - Muhittin Alaca

Artık vaden doldu, gönül dağımın,
Esen heyecansız, yalan yelisin!
Ne yaprağı kaldı, ne dal bağımın,
Açmayacak cansız, solan gülüsün!

Gurbette mutluysan, hep öyle yaşa,
Hasretlik çok çektim, hem paşa paşa,
Değmezsin, döktüğüm, bir damla yaşa;
Sen Allah'ın gamsız, gülen kulusun!

Bana sırf cinnetsin, ellere cennet,
Bu devran hep böyle, dönecek zannet,
Şirinlik yaparak, gününü gün et;
Özde zakkum, tatsız, polen balısın!

El bilmez içini, cismine hasta,
İksir değil ağu, içirdin tasta,
Şiirler ilhamsız, türküler yasta;
Bağlamamın şevksiz, çalan telisin!

Geçti ömrümüzün, bahar zamanı,
Yokmuş vicdanının, dini-imanı,
Sevda ocağının, tütmez dumanı;
Bir yangının közsüz, kalan külüsün!

Sen inatçı keçi, ömrümün zoru,
Ahu gözlü bela, ruhumun zarı,
Sen umutsuz vaka, bir tintin arı;
Bilinmeyen, adsız, bilim dalısın!

Vuslatsız aşkların, son timsaliyim,
Dokunsan yağacak, dertler seliyim,
Ne sen vurgun, ne ben, sana deliyim;
Yüreğimde sessiz, ölen Leyla’sın!

20.06.2025
Muhittin Alaca