Şiye kentinde,
vahşetin içinde doğmuştu..
Geleceğe dair,
hiçbir umut yokken,
güzel günler özlemiyle,
adını Vaad koydular..
Onun ninnisi yoktu
Uykularını uçak ve
bomba sesleri bölerdi.
Bir gece Beyrutta,
bombanın hedefi oldu,
annesinin kucağında,
Tonlarca enkaz altında,
minik yüreği durdu.
Gün ışırken,
güneşin kızıllığında
küçük bir heykel buldular,
ölüm tozlarının altında..
Yüzünde kan çiçekleri açmıştı,
elleri yumuktu,boynu düşmüştü.
Sadece on günlüktü,
ölmüştü...
Sen ölmemiştin,Vaad bebek
aslında o gün,
vahşete seyirci kalan,
insanlık ölmüştü..
Kayıt Tarihi : 29.11.2006 13:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ama ne yazık ki, ülkemizin gidişatı da aynı yere doğru gidiyor..
Tarihsel sürece bakılınca, Lübnan'ın, Filistin'in bu hale gelmesine neden olan bütün oluşumlar bu gün ülkem üzerinde oluyor.
Acı, ne acı ki, batıda insanlık görenler, batı tarafından bir bir vuruluyorlar..
TÜM YORUMLAR (1)