V(y) A(o) R(k) Şiiri - Selim Sabırlı

Yüreğine akıtmayı başaramadığım sevgi dolu sözcüklerim var benim.
Senin için kullanılmayı bekleyen, gidişinle dilimin ucunda yığılı kalan hazır askerler…
Kimseye sana olduğu kadar yakıştırmadım onları
ve hiç kimse emrine amade edemedi kelimelerimi senin kadar.
Özlemlerimse artık ağır geliyor.

İnsan bu kadar zorlanır mı söz geçirmekte kendine?
Gitti! diyorum.
İçimdeki sen yalanlıyor…
Eksiksin, yalansın! diyorum,
bu sefer her hücreme yayılıp beni tamamlıyor…
Savaştıkça kendimle, karmaşıklaşıyorum.
Ne varsın, ne de yok.
Adını koyamadığım gibi, varlığınla yokluğun arasında ben de kayboluyorum…