V i s a l Şiiri - Mahmut Polat

sevdaya adanmış yeminler gibiydik seninle
ve bir anlam bulmuştuk
‘su’yun çiçeğ’e’ söylediklerinde'

sevdamız hüzünden bir motifti
ve hep bir şeyler vardı ikimizden
Yenikapı-Güzelyalı feribot seferlerinde

dağlardan kaçıp gelen dağlı bir çocuktum ben
sen nazlı bir papatya
Osmanşıh türbesinin gerisinde biten

bir ülkeyi sever gibi sevdik birbirimizi
sorgularda kalırdık pencerene bir serçe konardı
ve tanımlar arardık kutsal kitapların önsözünde

derindi suskularımızda tıpkı konuşmalarımız gibi
çekip gitmelerin nedensiz terk etmelerin gibi
derken dipsiz uçurumlar büyüttük içimizde

yüreklerimiz gökyüzü kadar enginken
bulutlar kadar beyazken düşlerimiz
çekip gittin yine birgün sebepli sebepsiz

desem ki Zeyniler Köyünde bir kuştur zaman
uçup gider korulara doğru dönmemecesine
bir duvarın güneşinden pır diye havalanan

desem ki sende benim gibi kavrul benim gibi yan
uçsuz bucaksız vahada bir damla suya kan