V e d a Şiiri - Mahmut Çetin Zorba

Yine ayrılık var o bakışlarda
Veda ediyorsun gözler gülerken.
Gönlüme düştün bak kurak kışlarda,
Sorgusuz kimlikle hoşça kal derken.

Vuslata izin yok sevdadan yana
Sensizlik ne imiş öğrettin bana.

Günahı takıp da şeytan boynuma,
Cevapsız sualsiz düşler kurmuşsun,
Zevk için dertleri koydun koynuma,
Pişman olup şimdi vicdan yormuşsun.

Düşlerimiz vardı mutlu bir sona,
Sensizlik ne imiş öğrettin bana.

Bahar güneşimsin kara kışıma,
Yorgun anılara bir ateş oldun
Ansızın geldin sen kırgın düşüme,
Hayalimde olsa bana eş oldun.

Acın bile umut oldu bu cana
Sensizlik ne imiş öğrettin bana.

Derdimin kaynağı sensen ne çıkar,
Olmazsa da gerçek kalsa hayalim.
Yorulan ömrüm belimi büker,
Şimdi hangi gönülde yaşıyor zalim.

Aşkının zehiri bulaştı kana,
Sensizlik ne imiş öğrettin bana.

15 Aralık 2010 Antakya
mAHMUT çETİN zORBA