V.e.b Şiiri - Eyüp Karabulut

Kafamda binbir soru seni görür karışır
Bu bedene bu toprak ne güzel yaraşır
Tükürsem ne sakala ne bıyığa bulaşır
Beni bulur bu keder döner, durur,dolaşır

Toprağını bekliyor bu beden acele
Aceleyle gidiyorum varayım ki ecele
Sen ölürken bile adımı hecele
Gidiyorum aceleyle özlediğim ecele

Gökyüzü mavi değil sahil bile eziyet
Eziyet hiç bir zaman olmaya bir meziyet
Meziyet olursa çok kötüdür vaziyet
Vaziyetim eziyet, bu da bir meziyet