Uzuyorum Şiiri - Metin Akar

Uzuyorum…
Uzuyorum şimdi çocukluğuma
Bir el olsa sonsuzluğa götüren
Düşeceğim yavru gibi peşine

Kaç mevsim yaşadım sensiz, susuz.
Ve yetmedi nefesim feryadıma.
Bir derenin serinliğinde dondururken hasretimi
Kayaların sıcaklığında ısıttım gövdemi.

Uzuyorum şimdi.
Bir kamyondan arta kalan
Tozlu, gürültüsü gittikçe kaybolan an gibi yıllara.
Egzoz dumanı yakarken genzimi
Ve ağrıtırken iki kaşımın orta yerini,
Kopuyorum uğradığım zamanlardan ip gibi.

Bir halat çeksem diyorum hafızama
Kopmadan uzansam ilk doğduğum ana,
Ve yeniden başlasam imtihanıma.