Üzüyorsun Şiiri - İbrahim Karaçay

Sevda ırmağım dedim, oysa sen hoyrat aktın.
Sana canım dedikçe döndün canımı yaktın
Kalbimde kapanmayan derin yara bıraktın

Yıktın gönül köprümü, enkazda geziyorsun
Suçum seni sevmek mi ne diye üzüyorsun

Ben onu hiç sevmedim, zaten el’di demişsin
Hafızam kayıtlardan çoktan sildi demişsin
Duydum ki benim için artık öldü demişsin

Tükettiğin bir aşkın resmini çiziyorsun
Suçum seni sevmek mi ne diye üzüyorsun

Anlamadım bir tanem nasıl düştüm gözünden
Güldürmedin bir defa kahreyledin hüzünden
Hani çok seviyordun niye döndün sözünden

Düşman mısın sevgiye nefret mi seziyorsun
Suçum seni sevmek mi ne diye üzüyorsun

Tek korkum var hayatta, seviyorken ayrılmak
Gerçeklere dön artık, boş hayalleri bırak
Gözün hep yükseklerde biraz da önüne bak

Yıldızlara bakarken çiçeği eziyorsun
Suçum seni sevmek mi ne diye üzüyorsun

Bunca zaman sevdim de, ne geçti ki elime
Hayalinle avundum, bak perişan halime
İstersen öldür dedim dokunma hayalime

Oysa sen hayalimi kurşuna diziyorsun
Suçum seni sevmek mi ne diye üzüyorsun

Affetmem mümkün değil, kabardı kara liste
Canımdan bezdim yeter, dert yükledin üst üste
Hem hayatı haram et hem de helallik iste

Öyle yağma yok gülüm bulutta yüzüyorsun
Seni sevmek suç belli o yüzden üzüyorsun

18.05.2018
İbrahim Karaçay