Küçük yaşta yetim, kalmış öksüzler
Sokakta titrerken, üzüyor beni
İmdat der gibiydi yaş dolu gözler
O masum bakışlar, eziyor beni
Onlarda sıcak aş, ve yuva ister
Bakışlar feryatta iş verin iş der
Duyduğum her nida,sanki bir neşter
Sanki çizim, çizim çiziyor bani
O yavru dalından ayrılmış yaprak
Ezip geçiyorlar ayak basarak
Bu nasıl insanlık şefkatten ırak
Diyorum hüsranım beziyor beni
Yuvasından ayrı kalan yavrular
Her gelen geçenden bir medet umar
Yazın kavruldular kışın dondular
Titreten soğuklar yüzüyor beni
Geçimim zor bunu kimse bilmiyor
Çaresizim elden bir şey gelmiyor
Bırakmaya vicdanım el vermiyor
Efkar zincirine diziyor beni
Şefkate muhtaçtı bunu anladım
Ellerini tuttum başın okşadım
Evimde doyurdum birde yıkadım
Sokağa salarken süzüyor beni
Bir eliyle gözden yaş siliyordu
İnsanlarda acımak yok diyordu
İlgilendim diye adımı sordu
Baktım günlüğüne yazıyor beni
Kayıt Tarihi : 26.1.2012 10:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sn Yusufr hocam. Tam puanımla sevgiler saygılar.
Saygımla.....
TÜM YORUMLAR (23)