benim en uzun yanım sabrım
uzun çiğnenen bir ciklettir o
hiç kuşkusuz hep ondan önce çürür ağzım
en kısa yanım sevincimdir
ne taraftan baksam köse bir yüz,
hep kısa kısa durur gözlerim
benim en orta yanım öfkem
öfkemin makasını ise uzun
uzun bileyen orta boylu aşklardır
kısalt,
kısalt,
kısaltmakla bir türlü bitiremem onları
benim en uzun duruşum kavgamdır
o beni sonsuza kadar
ben de onu uluorta taşırım
bir fırtınadan daha keskindir hışırtıları
ve oldukça kısa sürer
omurgasızları dağıtmam...
Kayıt Tarihi : 30.3.2017 23:47:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Deniz Ercivan](https://www.antoloji.com/i/siir/2017/03/30/uzunun-kisanin-ve-ortanin-siiri.jpg)
Oyunlarımızca uzardı...
Renkli uçurtmalarla dolaşmaya gökyüzünde..
Giderek kısaldı..
Hatta bugün en kısası...
Kavgamıza benzediler, günler de..İdeallerimiz azaldıkça onlar da kısaldı..
Yetmiyor kimseye...
Tebrikler Deniz Hanım..
Sevgiler..
TÜM YORUMLAR (4)