Üzüntüyü bırak yaşamaya bak

Bu gece efkar var,
Ruhum sıkkın derdimden,
Çıktım dışarıya,
Soğuk demedim dolaştım,
Kimseden habersiz.
Gök yüzü karanlık,
Sokaklar tenha,
Sokak lambalarının kimi yanar,
Kimi yanmaz,yananlarsa,
Mum kadar aydınlık.

Yürüdüm,düşündüm durdum,
Aklım hep ölümde,
Çareyi onda aradım,
Sonra bir yerde oturdum,kendime sordum,
Ölüm çare mi ?,
Ya öbür taraf !,
Ne olacağı, belli mi ?
Sıkıntında olsa,yaşamak güzel değil mi ?
Sorular !sorular.

Bir kafe bulduk açık,
Henüz kapanmamış,geç saate rağmen,
Müşterisi tek ben oldum,
Sağ olsun hala varmış sıcak demli çayı,
İçtim iki bardak,hala aynı düşünce,
Ölüm !,ahret !cennet ve cehennem !

Geç saate kadar düşündüm durdum,
Sonunda doğruyu buldum,
Aman canım sende,
Üzüntüyü bırak yaşamaya bak