O gün son bulmuştu mutluluklarım
Suya düşmüştü tüm umutlarım
Kim mutluysa onu ben de
Ben de kutlarım.
Kin ve nefret başlıyordu
Mutluluklar son bulunca
Herkes nefret ediyordu yaşamaktan
Üzüntüler çoğalınca.
Zevkler eğlenceye dönüşüyordu
Bahçeler çiçeklerle donanınca
Mutluluklar kalmıyordu
Üzüntüye kanınca.
Mesut olmak nedir
Kin ve nefret yanında
Yaşamak hiç sayılır
Üzüntüler uyanınca.
Kayıt Tarihi : 10.1.2020 15:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!