Uzunköprü Akşamları Şiiri - Mehmet Özbilen

Şehrimin tozlu yollarında,
Koşa, koşa düşe kalka geçti,
Çocukluğum, gençliğim.
Bazen sevgilere boğulurdum,
Bazen acılar içinde kaybolurdum.

Evimizin karşısındaki arsada,
Top oynardık güle oynaya,
Hediye ninenin bahçesine,
Kaçardı topum,
Bağırırdı, kızardı,
Çiçeklerini kırdık diye.
Vermezdi topumu,
Çekilirdim bir köşeye ağlardım.
Topu kaybolmuş çocuklar içinde,
Bende kaybolurdum.

Sonra akşam olurdu.
Hastane bayırından,
Batan güneşi seyrederdim.
Uzunköprü’m kızıla bürünürdü.
Tüm güzellikler çökerdi üzerine,
Bu güzel şehrimin,
Akşamlarında kaybolurdum.